W ramach przygotowań do zwycięskiego remisu nasz jedyny prawdziwy piłkarz złapał kontuzję.
Teraz wystarczy, żeby urwało nogę każdemu angielskiemu mężczyźnie i wynik bezbramkowy w środowy wieczór stanie się całkiem prawdopodobny.
I żebyśmy tylko - przed nadejściem śmierci niechybnej w wariancie brytyjsko-brazylijskim - nie zapomnieli wydać wszystkich pieniędzy.
Tych własnych, a już zwłaszcza tych pożyczonych.
Jak dzień o godzinę krótszy, to i mniej przypadków się zdiagnozuje, zgonów do statystyk zapisze, a rząd zanotuje kolejny drobny sukces na wojnie z pandemią.
W ogniu ludowej rewolucji nie wykuwa się człowiek nowy, piękny a niezłomny.
Po prostu w ramach przetasowań miejsce u szczytu łańcucha pokarmowego zajmuje inny gatunek drapieżnika: Daniel z Pcimia.
Gdyby to nasza władza kopała w Suezie, żaden kontenerowiec by tam nie utknął.
Zwyczajnie - kanał wciąż by budowano.
Przez półtora wieku, przy okazji każdej wyborczej kampanii, wbijając symboliczną pierwszą łopatę.
W poszukiwaniu głosów.
Są postaci - a dokładniej ledwie cienie postaci - których nie warto zaszczycać uwagą.
Tym bardziej w formie obelgi - sugerującej wszak stosunek emocjonalny.
