Wieczne teraz, teraz, teraz

Po prostu Polacy nigdy nie wierzyli w przyszłość. A dokładniej: w możliwość istnienia przyszłości.

Przy takim podejściu dowolna ułańska szarża nagle nabiera głębokiego sensu. Bo cóż mądrzejszego można dokonać, skoro każda chwila jest tą ostatnią.